KEIMENO ΔΙΑΛΟΓΟΥ T.O BIELEFELD

Όλοι γνωρίζουμε την κατάσταση που επικρατεί στο Κίνημα.
Σίγουρα η Ιστορία θα μας δικαιώσει, για την συμβολή μας στην σωτηρία της χώρας από την πραγματική πτώχευση, με όλα τα δυσάρεστα επακόλουθα. Όπως στις τελευταίες δύο βουλευτικές εκλογές, το εκλογικό σώμα δεν μας εμπιστεύθηκε και μας απέρριψε σαν πολιτική δύναμη. Και ενώ η συμμετοχή στην Κυβέρνηση είναι θετικό στοιχείο για την χώρα, επιφέρει τα αντιθέτως ανάλογα αποτελέσματα για το Κίνημα. Η εκλογική του βάση συνεχώς συρρικνώνεται. Η απήχησή του στην κοινωνία, στους μαζικούς φορείς είναι σχεδόν μηδαμινή.
Όλοι  μας, πιστεύω χάσαμε κομμάτι από το είναι μας με την παραίτηση και τον τρόπο παραίτησης, του τότε Πρωθυπουργού Γ.Α. Παπανδρέου και ουσιαστικά της Κυβέρνησής μας. Ταυτόχρονα όμως, μας αναζωογόνησε τις ελπίδες ανάταξης η εκλογή του νέου Προέδρου Ευ. Βενιζέλου, αφού η νέα εκλογή εμπεριέχει και δυναμική πορεία. Όμως, ταυτόχρονα με την εκλογή νέας κομματικής ηγεσίας, αυτή έπαψε να υφίσταται., σαν αποτέλεσμα της ενασχόλησης του Προέδρου με την διακυβέρνηση.
Αποτέλεσμα, η αδρανοποίηση του Κινήματος, στην οποία  συνέβαλε κατά μεγάλο βαθμό, η κατάργηση των θεσμικών, εκλεγμένων οργάνων. Όργανα τα οποία είχαν εκλεγεί μέσα από κομματικές διαδικασίες.
Αποτέλεσμα της αδρανοποίησης ήταν η απομάκρυνση των απλών μελών και των ψηφοφόρων από το Κίνημα. Αυτών δηλαδή που υπήρξαν η ραχοκοκαλιά του Κινήματος, αυτών που το στήριξαν σε όλες τις εποχές. Σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται κρατικοδίαιτοι και κομματικοδίαιτοι παράγοντες, πρώην βουλευτές και υπουργοί, που αναζητούν αλλού στέγη. Η συμμετοχή στη διακυβέρνηση και η ταυτόχρονη παραμέληση του Κόμματος αποδεικνύεται ολέθρια.
Η ευθύνη των ανωτάτων Οργάνων – Προέδρου και Οργανωτικής Γραμματείας είναι τεράστια. Εκλέχθηκαν και τοποθετήθηκαν, για ένα νέο ξεκίνημα. Από αυτούς εξαρτάται η νέα εκκίνηση. Έως τώρα, οι ελπίδες της βάσης παραμένουν ελπίδες. Δεν στέκονται στο ύψος τους. Δεν χαράσσουν ενιαία κομματική  γραμμή, με αποτέλεσμα το κάθε στέλεχος να ερμηνεύει και να εκφράζεται κατά το δοκούν και, δυστυχώς, πολλές φορές κατά των αρχών μας.
Το Κίνημα που σφυρηλάτησε και σφυρηλατήθηκε από την ελληνική κοινωνία, απαξιώνεται και υβρίζεται εκ των ένδω (φούσκα της μεταπολίτευσης κ.τ.λ). Οι εκατοντάδες χιλιάδες μέλη που το στήριξαν από το 1974 και μετά ήταν κάτι το εφήμερο, αυτοί που το αποτέλεσαν και αποτελούν το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ήταν κάτι το παράλογο και απαξιώνονται κατ αυτόν τον τρόπο. Καταργήθηκαν εκλεγμένα Όργανα , καταργήθηκαν και τα μέλη.
Που θα απευθυνθεί η ηγεσία από εδώ και στο εξής; Στο πουθενά; Η βάση απευθύνεται στην ηγεσία, εκφράζοντας την αγωνία της για την πορεία του Κινήματος, όμως αγνοείται από την ηγεσία παντελώς.
Το Συνέδριο, που δεν πρέπει να αναβάλλεται συνεχώς, πρέπει να επαναπροσδιορίσει τους στόχους μας.  Τα ηγετικά στελέχη να μιλήσουν „ανοιχτά“. Φτάνει πια η καταστροφή του κινήματος μέσω της στήριξης της δεξιάς (ΝΔ ή οποιασδήποτε άλλης μορφής) και της αυτοαποκαλούμενης αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ ή οποιασδήποτε άλλης). Η συμμετοχή μας στην Κυβέρνηση έχει σώσει αυτούς που έχουν την κύρια ευθύνη για την κατάσταση της χώρας (ΝΔ). Αυτούς που μας πολέμησαν λυσσαλέα και μας πολεμούν, από την ημέρα της ίδρυσής μας έως σήμερα. Θρέψαμε ένα κόμμα του 3%-4% (ΣΥΡΙΖΑ) με την τακτική μας. Αυτούς δηλαδή, που κύριος εχθρός τους δεν ήταν και δεν είναι η δεξιά, αλλά το ΠΑΣΟΚ. Αυτούς που μας θεωρούν χειρότερους κι από την „χούντα των συνταγματαρχών“. Εκτός από εμάς, ας σώσουν την χώρα η άλλοι. Εξάλλου αυτό δεν διακηρύττουν;
Καιρός πλέον να κοιτάξουμε το σπίτι μας. Συμμετοχή στην κυβέρνηση σημαίνει περαιτέρω συρρίκνωσή μας. Στήριξη μπορεί να δοθεί και με άλλος τρόπους, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες (π.χ. μη καταψήφιση ορισμένων νομοσχεδίων, εποικοδομητική αντιπολίτευση). Στόχος της ηγεσίας πρέπει να γίνει η συνοχή της παράταξης. Μπορεί στελέχη μας να επέτυχαν - κι έτσι είναι – σαν υπουργοί,  αλλά άλλο ικανός υπουργός κι άλλο ικανό κομματικό στέλεχος. Χωρίς την μεγάλη δημοκρατική παράταξη η χώρα θα είναι ακυβέρνητη. Αυτό διακηρύσσαμε πάντοτε. Μήπως αυτό δεν συμβαίνει τώρα, με την σμίκρυνση του Κόμματός μας;
Καιρός να δούμε την κομματική πραγματικότητα. Όσοι εθελοτυφλούν, μπορούν να στεγαστούν αλλού. Από τον πρόεδρο έως το κατώτατο στέλεχος.

Συντροφικά κι αγωνιστικά



Χρήστος Τσαχπίνης



Γραμματέας ΤΟ Bielefeld, Γερμανία.

27.11.2012