EYΧΕΣ

Η συντονιστική επιτροπή και τα μέλη της ,,κίνησης στελεχών στις οργανώσεις στη διασπορά για την οργανωτική και πολιτική ανασύσταση του ΠΑΣΟΚ,, σας εύχoνται ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ευτυχισμένο το 2013.

H νέα χρονιά ξεκινάει,  ας την υποδεχτούμε με ελπίδα.
Για την Ελλάδα, για την Ειρήνη στον κόσμο, αλλά και για την δική μας Παράταξη.

Η ηγεσία μετά τις παλινοδρομήσεις και τις πολλαπλές αστοχίες σε επίπεδο κομματικού σχεδιασμού και αποφάσεων, οφείλει τώρα με αποφασιστικά βήματα να δρομολογήσει τις διαδικασίες για ένα Ανοιχτό, Δημοκρατικό, Ουσιαστικό, Συμμετοχικό Συνέδριο.
Συνέδριο ουσίας, διαλόγου και προπάντων, ξεκάθαρων θέσεων και πολιτικοιδεολογικών αναφορών.

Το ΠΑΣΟΚ όσες φορές χτυπήθηκε μπόρεσε να αντισταθεί γιατί είχε αναφορά στην κοινωνία, στο λαό και είχε στο πλευρό του, τα λεγόμενα «μεσσαία» και απλά μέλη του.
Εκεί πρέπει να στηριχτεί η προσπάθεια της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

Γιατί το ΠΑΣΟΚ ανήκει στο λαό του και οι προσωπικές πολιτικές επιλογές και τακτικισμοί βρίσκουν τα στελέχη και το λαό αδιάφορο.
Εμείς θα συνεχίσουμε, με όσες δυνάμεις διαθέτουμε, να πετύχουμε τους στόχους μας.
Και είμαστε σίγουροι, ότι μαζί με τα χιλιάδες μέλη και φίλους μας στην Ελλάδα, θα το πετύχουμε .

Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά

Εφυγε ο Γιώργος Κίσσονας

«Το ΠΑΣΟΚ εκφράζει τη βαθειά του λύπη για τον θάνατο του Γιώργου Κίσσονα.
Μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου του ΠΑΚ, διευθυντής των κεντρικών γραφείων του ΠΑΚ με έδρα τη Ρώμη, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Κ.Ε. υπηρέτησε με ήθος, συνέπεια και σθένος τους αγώνες του Κινήματος. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του


Κίνηση στελεχών στις οργανώσεις μας, στον ελληνισμό της διασποράς για την οργανωτική και πολιτική ανασύσταση του ΠΑΣΟΚ,

Εμείς θέλουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα

 Σε ένα συνέδριο που θα μπορέσουμε ΘΕΣΜΙΚΑ πλέον να θέσουμε στην διάθεση των συνέδρων τις προτάσεις μας, να απαιτήσουμε ιδεολογικοπολιτικό επαναπροσδιορισμό, να διεκδικήσουμε την ενεργή συμμετοχή μας  (ως απόδημος) στις αποφάσεις του κινήματος αλλά και στην αυτοκριτική του (αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που μας αναλογούν) και συνεπώς ακόμα και να αμφισβητήσουμε την ηγεσία του κόμματος, εάν κριθεί, με ο,τι αυτό σημαίνει (εκλογές προέδρου, Ε.Σ, κ.τ.λ).

Σε μία τέτοια σημαντική διαδικασία, δεν επιτρέπεται ηθικά να μην συμμετάσχουμε με όλες μας τις δυνάμεις και φυσικά δεν έχουμε το δικαίωμα ιστορικά να βρισκόμαστε απέναντι. Αντιθέτως θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε το συνέδριο αυτό ως την τελευταία ευκαιρία επανάκαμψης και "ξεσκαρταρίσματος".

Ακόμα κι αν ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΣΤΕ πως οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές για όσους δεν είναι πολιτικά φίλα προσκείμενοι στην σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ , δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε πίσω εάν ακόμα αγαπάμε τον χώρο που ανδρωθήκαμε πολιτικά, εάν πιστέψαμε στις αρχές του κι εάν θέλουμε και πάλι το ΠΑΣΟΚ να είναι το κόμμα που θα μας εκφράζει ιδεολογικοπολιτικά.

Εμείς πιστεύουμε ακόμη ότι μπορούμε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα...

Νικόλαος Μανδρόχαλος

Καλημέρα ΠΑΣΟΚ ή καληνύχτα ΠΑΣΟΚ;

Του Κώστα Τάτση *

Το ΠΑΣΟΚ κλήθηκε το 2009 να αντιμετωπίσει τα αποτελέσματα δυο μεγάλων και παράλληλων κρίσεων.

Τα αποτελέσματα της διεθνής οικονομικής κρίσης του 2008 και το αντίκτυπο που είχαν στην Ευρωπαϊκή ‘Ενωση και στην Ευρώπη γενικότερα και το αποτέλεσμα μιας αναπόφευκτης κρίσης στην οποία οδήγησαν οι επί χρόνια πρακτικές και νοοτροπίες μας που αφορούσαν τη συγκρότηση του κράτους και του εθνικού και παραγωγικού μοντέλου της χώρας.

Όσον αφορά το δεύτερο, αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο, των πολιτικών κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα, όπως εύκολα και επιφανειακά  συνηθίζεται να αναλύεται και να γράφεται. Ήταν μια σύνθεση κέντρων εξουσίας, πολλές φορές ισχυρότερα από τις ίδιες τις κυβερνήσεις.

Αυτήν την κρίση κλήθηκε να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και μάλιστα σε ένα εχθρικό περιβάλλον στο εξωτερικό που δεν ήθελε να κατανοήσει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ότι το πρόβλημα ήταν ευρωπαϊκό και όχι ελληνικό.

Δεν θα σταθούμε στις επιφανειακές αναλύσεις του τύπου «η κρίση είναι αποτέλεσμα των λίγων ωρών εργασίας των χωρών του νότου» ούτε στις ανεύθυνες λογικές «δεν πληρώνω, ας πάμε για πτώχευση» που εκστομίστηκαν είτε από το εξωτερικό είτε από το εσωτερικό.

Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε εκλογικά δεν ήταν σε καμία περίπτωση ένα μη εξηγήσιμο φαινόμενο. Κυβερνήσεις άλλων χωρών κατέρρευσαν για ανώδυνα, συγκριτικά, μέτρα και αποφάσεις σε σχέση με αυτά που αναγκάστηκε να λάβει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Το ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε σήμερα, ως μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ, είναι αν και πως μπορεί το ΠΑΣΟΚ να οδηγηθεί και πάλι σε έναν δρόμο που να μπορεί να εκφράσει με τις θέσεις το προοδευτικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Γεγονός είναι ότι από τον Νοέμβριο του 2011, όταν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ανάγκασαν τον τότε Πρωθυπουργό σε παραίτηση, έχουν ακολουθήσει μια σειρά από στρατηγικής σημασίας λάθη, τα οποία δεν επιτρέπουν στο ΠΑΣΟΚ ούτε να σταθεροποιηθεί, ούτε πολύ περισσότερο να ανακάμψει.

Η αδικαιολόγητη βιασύνη στελεχών να φύγει ο Παπανδρέου και από την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, ο ανταγωνισμός δηλώσεων με μοναδικό στόχο να δοθεί στην κοινωνία όλη η ευθύνη στον Παπανδρέου δημιούργησε διαφορετικά αποτελέσματα, καθώς δικαιολογημένα η κοινωνία του ΠΑΣΟΚ τα θεώρησε ως μέγιστη υποκρισία και ως κινήσεις που μοναδικό γνώμονα είχαν να φύγουν τα συγκεκριμένα στελέχη από το κάδρο της ,,στοχοποίησης,, της κοινωνίας.

Έτσι, αναπόφευκτα η διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού τον περασμένο Μάρτιο βρήκε το ΠΑΣΟΚ διχασμένο, ανεξάρτητα αν από ένστικτο αυτοσυντήρησης κινητοποιήθηκαν οι εναπομείνασες δυνάμεις του στις δυο εθνικές εκλογές που ακολούθησαν.

Επιπλέον, η νέα ηγεσία λειτούργησε με τη λογική μιας ηγεσίας κόμματος του 48% και όχι ως μια ηγεσία που προσπαθεί, καταρχήν να κρατήσει τις δυνάμεις της, για να μπορεί να προχωρήσει σε μια ουσιαστική επανεκκίνηση.

Η κατάργηση των οργάνων δεν ήταν απλά μια αντικαταστατική ενέργεια της πολιτικής ηγεσίας αλλά μια κίνηση που ενίσχυσε ακόμη περισσότερο το πρόβλημα στη βάση του κινήματος που όσο μικρή και να ήταν δεν αισθανότανε οργανωτικά δεμένη με το χώρο και πολύ περισσότερο ένιωθε απαξιωμένη από την ηγεσία.

Και αν αυτό από μόνο του ήταν ένα ολίσθημα, το οποίο μπορεί να ερμηνευτεί και ως προσπάθεια <<απόλυτου ελέγχου>> του κόμματος, το γεγονός ότι ακολούθησε ένα κενό σε επίπεδο οργανωτικό για πάνω 8 μήνες, ίσως αποτελέσει ένα πολύ δύσκολο εμπόδιο για την επανασυσπείρωση της παράταξης. Επί 10 μήνες τώρα, το κόμμα λειτουργεί μόνο με την ΚΟ. Αξιοσημείωτο είναι μάλιστα, ότι κανένα, σχεδόν, από τα πρωτοκλασάτα στελέχη δεν έδειχνε να ενοχλείται.

Ότι οι κινήσεις αυτές ήταν καταστροφικές δεν χρειάζεται από αλλού επιβεβαίωση,  αφού ο ίδιος ο Πρόεδρος και η πολιτική ηγεσία τις ανέτρεψαν με την απόφαση στην ΚΟΕΣ.

Όμως. Η συνεχιζόμενη επιλεκτική ενημέρωση, άρα αποκλεισμός, μελών και στελεχών, είτε σε επίπεδο συγκρότησης Τομέων, είτε σε επίπεδο γενικότερης ενημέρωσης επίσης, δεν μπορεί να ενταχθεί στη σφαίρα του «τυχαίου γεγονότος».

Από την άλλη, στο καθαρό πολιτικό επίπεδο δημιουργείται εύλογα το ερώτημα.. Μπορεί να αφήσει αδιάφορο κανένα ότι η παράταξη, ένα κόμμα δεν είναι σε θέση να διαβουλευτεί μετά από δυο μεγάλες εκλογικές ήττες και να συζητήσει για το μέλλον του ;

Παράλληλα, πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη αντί να δώσουν την μάχη μέσα από το κόμμα και να διεκδικήσουν διαδικασίες διαλόγου, βολεύτηκαν σε προσωπικές πολιτικές για την επόμενη μέρα, πολιτικές όμως που προκάλεσαν την αντίδραση σε μεγαλύτερο τμήμα των φίλων και πολιτών, οι οποίοι  επέλεξαν ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες δυο εκλογικές αναμετρήσεις.

KEIMENO ΔΙΑΛΟΓΟΥ T.O BIELEFELD

Όλοι γνωρίζουμε την κατάσταση που επικρατεί στο Κίνημα.
Σίγουρα η Ιστορία θα μας δικαιώσει, για την συμβολή μας στην σωτηρία της χώρας από την πραγματική πτώχευση, με όλα τα δυσάρεστα επακόλουθα. Όπως στις τελευταίες δύο βουλευτικές εκλογές, το εκλογικό σώμα δεν μας εμπιστεύθηκε και μας απέρριψε σαν πολιτική δύναμη. Και ενώ η συμμετοχή στην Κυβέρνηση είναι θετικό στοιχείο για την χώρα, επιφέρει τα αντιθέτως ανάλογα αποτελέσματα για το Κίνημα. Η εκλογική του βάση συνεχώς συρρικνώνεται. Η απήχησή του στην κοινωνία, στους μαζικούς φορείς είναι σχεδόν μηδαμινή.
Όλοι  μας, πιστεύω χάσαμε κομμάτι από το είναι μας με την παραίτηση και τον τρόπο παραίτησης, του τότε Πρωθυπουργού Γ.Α. Παπανδρέου και ουσιαστικά της Κυβέρνησής μας. Ταυτόχρονα όμως, μας αναζωογόνησε τις ελπίδες ανάταξης η εκλογή του νέου Προέδρου Ευ. Βενιζέλου, αφού η νέα εκλογή εμπεριέχει και δυναμική πορεία. Όμως, ταυτόχρονα με την εκλογή νέας κομματικής ηγεσίας, αυτή έπαψε να υφίσταται., σαν αποτέλεσμα της ενασχόλησης του Προέδρου με την διακυβέρνηση.
Αποτέλεσμα, η αδρανοποίηση του Κινήματος, στην οποία  συνέβαλε κατά μεγάλο βαθμό, η κατάργηση των θεσμικών, εκλεγμένων οργάνων. Όργανα τα οποία είχαν εκλεγεί μέσα από κομματικές διαδικασίες.
Αποτέλεσμα της αδρανοποίησης ήταν η απομάκρυνση των απλών μελών και των ψηφοφόρων από το Κίνημα. Αυτών δηλαδή που υπήρξαν η ραχοκοκαλιά του Κινήματος, αυτών που το στήριξαν σε όλες τις εποχές. Σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται κρατικοδίαιτοι και κομματικοδίαιτοι παράγοντες, πρώην βουλευτές και υπουργοί, που αναζητούν αλλού στέγη. Η συμμετοχή στη διακυβέρνηση και η ταυτόχρονη παραμέληση του Κόμματος αποδεικνύεται ολέθρια.
Η ευθύνη των ανωτάτων Οργάνων – Προέδρου και Οργανωτικής Γραμματείας είναι τεράστια. Εκλέχθηκαν και τοποθετήθηκαν, για ένα νέο ξεκίνημα. Από αυτούς εξαρτάται η νέα εκκίνηση. Έως τώρα, οι ελπίδες της βάσης παραμένουν ελπίδες. Δεν στέκονται στο ύψος τους. Δεν χαράσσουν ενιαία κομματική  γραμμή, με αποτέλεσμα το κάθε στέλεχος να ερμηνεύει και να εκφράζεται κατά το δοκούν και, δυστυχώς, πολλές φορές κατά των αρχών μας.
Το Κίνημα που σφυρηλάτησε και σφυρηλατήθηκε από την ελληνική κοινωνία, απαξιώνεται και υβρίζεται εκ των ένδω (φούσκα της μεταπολίτευσης κ.τ.λ). Οι εκατοντάδες χιλιάδες μέλη που το στήριξαν από το 1974 και μετά ήταν κάτι το εφήμερο, αυτοί που το αποτέλεσαν και αποτελούν το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα ήταν κάτι το παράλογο και απαξιώνονται κατ αυτόν τον τρόπο. Καταργήθηκαν εκλεγμένα Όργανα , καταργήθηκαν και τα μέλη.
Που θα απευθυνθεί η ηγεσία από εδώ και στο εξής; Στο πουθενά; Η βάση απευθύνεται στην ηγεσία, εκφράζοντας την αγωνία της για την πορεία του Κινήματος, όμως αγνοείται από την ηγεσία παντελώς.
Το Συνέδριο, που δεν πρέπει να αναβάλλεται συνεχώς, πρέπει να επαναπροσδιορίσει τους στόχους μας.  Τα ηγετικά στελέχη να μιλήσουν „ανοιχτά“. Φτάνει πια η καταστροφή του κινήματος μέσω της στήριξης της δεξιάς (ΝΔ ή οποιασδήποτε άλλης μορφής) και της αυτοαποκαλούμενης αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ ή οποιασδήποτε άλλης). Η συμμετοχή μας στην Κυβέρνηση έχει σώσει αυτούς που έχουν την κύρια ευθύνη για την κατάσταση της χώρας (ΝΔ). Αυτούς που μας πολέμησαν λυσσαλέα και μας πολεμούν, από την ημέρα της ίδρυσής μας έως σήμερα. Θρέψαμε ένα κόμμα του 3%-4% (ΣΥΡΙΖΑ) με την τακτική μας. Αυτούς δηλαδή, που κύριος εχθρός τους δεν ήταν και δεν είναι η δεξιά, αλλά το ΠΑΣΟΚ. Αυτούς που μας θεωρούν χειρότερους κι από την „χούντα των συνταγματαρχών“. Εκτός από εμάς, ας σώσουν την χώρα η άλλοι. Εξάλλου αυτό δεν διακηρύττουν;
Καιρός πλέον να κοιτάξουμε το σπίτι μας. Συμμετοχή στην κυβέρνηση σημαίνει περαιτέρω συρρίκνωσή μας. Στήριξη μπορεί να δοθεί και με άλλος τρόπους, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες (π.χ. μη καταψήφιση ορισμένων νομοσχεδίων, εποικοδομητική αντιπολίτευση). Στόχος της ηγεσίας πρέπει να γίνει η συνοχή της παράταξης. Μπορεί στελέχη μας να επέτυχαν - κι έτσι είναι – σαν υπουργοί,  αλλά άλλο ικανός υπουργός κι άλλο ικανό κομματικό στέλεχος. Χωρίς την μεγάλη δημοκρατική παράταξη η χώρα θα είναι ακυβέρνητη. Αυτό διακηρύσσαμε πάντοτε. Μήπως αυτό δεν συμβαίνει τώρα, με την σμίκρυνση του Κόμματός μας;
Καιρός να δούμε την κομματική πραγματικότητα. Όσοι εθελοτυφλούν, μπορούν να στεγαστούν αλλού. Από τον πρόεδρο έως το κατώτατο στέλεχος.

Συντροφικά κι αγωνιστικά



Χρήστος Τσαχπίνης



Γραμματέας ΤΟ Bielefeld, Γερμανία.

27.11.2012

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΝΟΨΕΙ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

,,Δίνοντας απάντηση σε όσους θεωρούν την παράταξη αποκλειστική υπόθεση των ιδίων και των μελλοντικών τους προσωπικών σχεδιασμών, η κίνηση στελεχών του ΠΑΣΟΚ στις οργανώσεις μας, στον ελληνισμό της διασποράς για την οργανωτική και πολιτική ανασύσταση του ΠΑΣΟΚ, καλεί όλα τα μέλη και τους φίλους και στην Ελλάδα, να δώσουμε όλοι μαζί, ενόψει του συνεδρίου, το δικό μας αγώνα.

Αγώνα για την παράταξη, αγώνα για ουσιαστικό ιδεολογικό και πολιτικό διάλογο, αγώνα για την τήρηση και εφαρμογή κανόνων και λειτουργίες στην παράταξη. Αγώνα για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα,,


Κίνηση στελεχών στις οργανώσεις μας, στον ελληνισμό της διασποράς για την οργανωτική και πολιτική ανασύσταση του ΠΑΣΟΚ,