«Περιμένοντας το Συνέδριο», κατά παράφραση του «Περιμένοντας τον Γκοντό»*

Εδώ και πολλούς μήνες, από τον Μάρτιο του 2012, άρχισε η συζήτηση για την διεξαγωγή του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Έκτοτε μπήκαμε εμείς τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ σε έναν ατέρμονο κύκλο συζητήσεων και αντιπαραθέσεων κατά πόσο το Συνέδριο θα είναι τακτικό, ιδρυτικό, συντακτικό, αν τα μέλη θα πρέπει να ξαναεγγραφούν ή αν θα πρέπει απλώς να επικαιροποιήσουν τα στοιχεία τους, για να μην υπενθυμίσουμε και το «παράλογο», κατά πόσο δηλαδή θα υπάρχουν αποκλεισμοί ή όχι, και πάει λέγοντας. Είμαστε υπερβολικοί να πιστεύουμε πως όλο αυτό μοιάζει με θέατρο του παραλόγου;

Οι μήνες περνούσαν, μεσολάβησαν οι διπλές εκλογές κατά τις οποίες συνειδητοποιήσαμε εν τοις πράγμασι, ότι ο κόσμος μας γύρισε την πλάτη, μπήκαμε ως εταίροι στην Κυβέρνηση, κάναμε κομματική διαδικασία για να «εγκαινιάσουμε» την περίοδο ανασυγκρότησης του Κινήματος, γιορτάσαμε την 3^η του Σεπτέμβρη με έναν ήλιο «κουτσό», ψηφίστηκαν και άλλα μέτρα, εκταμιεύτηκε η δόση, ξανακάναμε διαδικασία για να «εγκαινιάσουμε» αυτή τη φορά την προσυνεδριακή περίοδο, μπήκαμε στο νέο έτος και διαβάσαμε σε «άτυπη» ενημέρωση» του Κινήματος, ότι τέλος Φεβρουαρίου - αρχές Μαρτίου θα διεξαχθεί επιτέλους το Συνέδριο. Είμαστε υπερβολικοί να πιστεύουμε ότι όλο αυτό μοιάζει με θέατρο του παραλόγου;

Τι άλλο να πιστέψουμε;

Πως πρόκειται για ένα «σκοτεινό» σχέδιο της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, να μας πάει με αδιαφανείς διαδικασίες στο Συνέριο;

Πως πρόκειται για ένα «άρρωστο» σχέδιο της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, να μας σπάσει τα νεύρα, να μας απογοητεύσει τόσο ώστε και οι τελευταίοι «Μοϊκανοί» που απομείναμε να πιστεύουμε στο Κίνημα που σφράγισε θετικά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, να πάμε σπίτι μας;

Πρόκειται για κάτι πολύ πιο απλό. Η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ είναι ανίκανη και ανεπαρκής να διοργανώσει ένα Συνέδριο.

Από τον Δεκέμβριο του 2012, μας ζάλισε για τα θέματα που θα μας απασχολήσουν στον προσυνεδριακό διάλογο, τα διάβασε κανείς; Εκτός αν καινοτομήσουμε τόσο πολύ πια και πάμε σε μετασυνεδριακό διάλογο!

Εδώ και τρεις εβδομάδες αναμένουμε την εγκύκλιο, να διαβάσουμε πώς και ποιοι πάμε στο Συνέδριο. Σίγουρο ήταν, πως θα δημοσιευόταν την προηγούμενη Πέμπτη, μετά πήρε αναβολή για μια εβδομάδα ακόμα, πέρασε και η εβδομάδα της αναβολής. Το ανέκδοτο με το «γρύλλο», το γνωρίζετε σύντροφοι της κομματικής ηγεσίας;

Συνέδριο συντακτικό προ των θυρών, χωρίς κείμενα, χωρίς εγκύκλιο. Χωρίς αρχές…

Όπως λοιπόν το έργο του Μπέκετ «περιμένοντας τον Γκοντό», χαρακτηρίζεται ως ιλαροτραγωγία, έτσι χαρακτηρίζεται και η προσυνεδριακή μας περίοδος, και εμείς γνωρίζουμε ότι είναι μια «κατασκευή», είναι θέατρο, και δη παράλογο!

*«Περιμένοντας το Γκοντό», έργο  του Σάμουελ Μπέκετ, ο οποίος  εισήγαγε μαζί με τον Ιονέσκο το «θέατρο του παραλόγου».

To <<ΠΑΣΟΚ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ>>