Πρόταση όσον αφορά το Νομοσχέδιο ΣΑΕ που
έχει κατατεθεί και στη δημόσια διαβούλευση
Το ΣΑΕ με την σημερινή του δομή και
λειτουργία έρχεται σε πλήρη διάσταση με τους σκοπούς και τους στόχους για τους
οποίους ιδρύθηκε 18 χρόνια πριν.
Αυτός είναι και λόγος που ο πάλαι ποτέ
πολλά υποσχόμενος θεσμός του ΣΑΕ παραμένει εν πολλοίς άγνωστος στους Απόδημους
Έλληνες ανεξάρτητα αν είναι οργανωμένοι σε κάποιο μαζικό φορέα ή όχι και επίσης
αντιμετωπίζεται με καχυποψία από τους Ομογενείς που είτε απλώς γνωρίζουν το
θεσμό είτε συμμετέχουν σ’ αυτόν.
Φυσικά μέρος ευθύνης στη σημερινή
«διολίσθηση» του ΣΑΕ στη συνείδηση των Αποδήμων έχουν και οι εκάστοτε
κυβερνητικές εξουσίες, οι οποίες απλώς «διαχειρίστηκαν» και «χειρίστηκαν» το
ΣΑΕ αντί να το ενθαρρύνουν για να έχει μια δική του χειραφετημένη πολιτική.
Δυστυχώς και το νέο νομοσχέδιο για το ΣΑΕ
στερείται γενικότερης φιλοσοφίας, είναι πρόχειρο και μοιάζει πιο πολύ με
καταστατικό ενός απλού συλλόγου και όχι του συνταγματικά κατοχυρωμένου θεσμού
των απανταχού Ελλήνων. Ο νομοθέτης δε θέτει για το ΣΑΕ καμιά νέα και ισόρροπη
μακροπρόθεσμη βάση, η οποία θα συμβάλει
σε ποιοτικά χαρακτηριστικά και στόχους και όχι σε εξαρτήσεις, όπως επίσης δεν προσπαθεί
να δρομολογήσει μια συνολική στρατηγική, όπως αρχικά είχε εμπνευστεί και οραματιστεί το
1995 ο ιδρυτής του, να αποτελέσει δηλαδή ΣΑΕ το Κοινοβούλιο του Απόδημου Ελληνισμού.
Βασικά ζητήματα που αποτέλεσαν τροχοπέδη
στην μέχρι τώρα λειτουργία του ΣΑΕ, πχ νομική μορφή του ΣΑΕ, νομική έδρα κοκ,
όπως επίσης ο διακριτός ρόλος ΣΑΕ και μαζικών συλλογικών φορέων πχ Ελληνικές
Κοινότητες δεν αναφέρονται καν στο νέο νομοσχέδιο.
Απαιτείται λοιπόν να προταθεί μια ουσιαστική δομική
αλλαγή του ΣΑΕ, η οποία θα εξασφαλίζει τόσο την αντιπροσωπευτικότητα και τη
δημοκρατική του λειτουργία, όσο και την πολιτική αυτονομία του ΣΑΕ,
επικουρούμενη από μια μίνιμουμ χρηματοδότησή από το κράτος. Ο θεσμός του ΣΑΕ
πρέπει να υπηρετεί με τρόπο σταθερό, μόνιμο και αποτελεσματικό τις ανάγκες του
Ελληνισμού και να μην εξαντλεί το ρόλο του μόνο στη διάβρωση και τον
κατακερματισμό των δευτεροβάθμιων ομογενειακών φορέων.
Ο ρόλος της Ελλάδας μέσα στον νέο παγκόσμιο,
πολιτικοοικονομικό χάρτη είναι υπό αναζήτηση, η διατήρηση της πολιτιστικής μας
ταυτότητας παραμένει μια μεγάλη πρόκληση, γι’ αυτό και η αμφίδρομη σχέση μεταξύ
της Ελληνικής Πολιτείας και της Διασποράς είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία, υπό
την προϋπόθεση βέβαια ότι θα είναι αληθινή, ουσιαστική και εμποτισμένη με
όραμα.
Με αυτές τις σκέψεις καταθέτουμε τις προτάσεις μας
για το νέο νομοσχέδιο του ΣΑΕ.