Κείμενο απόφασης διαλόγου της ΤΟ Villinegn

Με πολύ μεγάλη αγωνία, λύπη και δέος παρακολουθούμε τα δρώμενα και τις ραγδαίες εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, στο κόμμα που κυβέρνησε δεκαετίες την Ελλάδα, που άλλαξε τη ζωή των Ελλήνων ανεξαιρέτως κομματικής ή πολιτικής προέλευσης. Έκανε την Ελλάδα από “ψωροκώσταινα” περήφανη,  με αξιοπρέπεια και λόγο μέσα στους διεθνείς οργανισμούς που συμμετείχε.

Πώς αυτό το κίνημα που έδωσε δικαιώματα στους μη προνομιούχους κατάντησε σήμερα να λοιδορείται και μάλιστα, με εξαφανισμό από τον πολιτικό βίο της χώρας; Δεν χωράει αμφιβολία. Λάθη έγιναν πολλά και μάλιστα στρατηγικά. Ιδεολογικά, πολιτικά, κυβερνητικά. Αλλά εκεί είναι το πρόβλημα; Κάποια άλλα κόμματα στο παρελθόν έχουν ξεπουλήσει την Ελλάδα. Μαζί και τις Eλληνίδες και τους Έλληνες, αλλά δεν λοιδορήθηκαν  κατ’  αυτόν τον τρόπο.

Εδώ φαίνεται καθαρά ότι αυτά τα κόμματα τα στηρίζει το ελληνικό κατεστημένο. Έχουν, δηλαδή, γερές ρίζες και συμφέροντα σ αυτούς τους κομματικούς μηχανισμούς. Αυτοί οι κομματικοί σχηματισμοί έχουν κάθε λόγο να υπηρετούν τα αφεντικά τους. Το ΠΑΣΟΚ δεν άντεξε γιατί δεν είχε αφεντικά, ούτε τσανάκια και παπαγαλάκια, αλλά μόνο τα λαό.

Ποιος διαμορφώνει την πολιτική και την προπαγάνδα στον Λαό; Τα ΜΜΕ και μάλιστα συγκεκριμένα ΜΜΕ.

Ο στόχος είναι να σβήσουν το ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο Παπανδρέου από τον πολιτικό χάρτη της χώρας.

Το κατάντημα ήταν ότι και μέσα στο ΠΑΣΟΚ όλο αυτό το κατεστημένο βρήκε πεδίο δράσης. Με κάποιους,  δήθεν σοσιαλιστές του γλυκού νερού και των σαλονιών, που φόρεσαν τον σοσιαλιστικό μανδύα και μπόρεσαν να αλλάξουν την σοσιαλιστική φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ από θέσεις κλειδιά που κατείχαν είτε στο κόμμα ή στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που συμμετείχαν.

Αναγνωρίζουμε στον Γιώργο Παπανδρέου τρία βασικά λάθη

1)     δεν καθάρισε το κόμμα από αυτά τα βαρίδια, αφού ήξερε ποια ήταν από το 2004

2)     δεν προχώρησε στο δημοψήφισμα του μνημονίου, μετά δηλαδή τον Μάιο 2010 ή να επιμένει τον Οκτώβριο του 2011.

3)     Επειδή παραιτήθηκε και άφησε να τον υπονομεύσουν, ας τον έριχναν επίσημα, αν τολμούσαν

Σήμερα μετά από ένα χρόνο, μπορεί κάποιος να μας πεί τι άλλαξε; Ο Παπανδρέου έφυγε. Αυτοί που έχουν αναλάβει το Κόμμα και την διακυβέρνηση της χώρας, τι αλλαγές προς το καλλίτερο πέτυχαν; Απολύτως τίποτα.

Φάνηκανόλοι ανίκανοι. Κάποιοι λακίσαν από το κόμμα. Κάποιοι προσπαθούν να γίνουν νέοι σωτήρες. Κάποιοι αποστασιοποιήθηκαν και πάει λέγοντας. Βέβαια, δεν φταέι μόνο ο Βενιζέλος. Φταίνε όλοι αυτοί που τον περιτριγυρίζουνκαι τον συμβουλεύουν. Μάλλον τα άτομα αυτά δεν γνωρίζουν την φιλοσοφία του ΠΑΣΟΚ. Οι άνθρωποι έρχονται από άλλη ιδεολογία. Η απόφαση για κατάργηση των οργάνων και μάλιστα, προεκλογικά ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί στον πασοκικο κόσμο. Ο μη συντονισμός των οργανώσεων έφερε τα γνωστά αποτελέσματα. Αυτά τα άτομα που έμαθαν μια ζωή να λυμαίνονται την εξουσία, σήμερα χωρίς να έχουν κανένα ρόλο προσπαθούν να βρουν ρόλους, εκέι που δεν υπάρχουν. Ενώ, στην κυβέρνηση το μόνο που κατάφεραν –οι ίδιοι μέσα από το ΠΑΣΟΚ- ήταν να κάνουν τον Σαμαρά πρωθυπουργό και να καταντήσουν το ΠΑΣΟΚ δεκανίκι της ΝΔ.

Σύρθηκε η χώρα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις χωρίς αντίκρυσμα. Δεν αναλογίζονται πόσο κακό έχει κάνει ο Σαμαράς με την εμμονή του να ζητάει συνεχώς εκλογές για να γίνει πρωθυπουργός;

Όσο για τον Αριστερό και προοδευτικό ΣΥΡΙΖΑ, οι άνθρωποι βρίσκονται σε άλλη χώρα ή άλλη ήπειρο. Οι άνθρωποι έχασαν τον ρεαλισμό τους. Δεν βλέπουν την πραγματικότητα και ζούν στα όνειρα. Φαίνεται δεν γνωρίζουν ότι η Ευρώπη δεν είναι Λατινική Αμερική. Εδώ έχουν να κάνουν με γεράκια και κοράκια που δεν υπολογίζουν τον ανθρώπινο παράγοντα, αλλά μόνο τους αριθμούς.

Αυτά όλα τα παραπάνω αλλά και πολύ περισσότερα ακόμα, ανήκουν στο πρόσφατο παρελθόν. Αλλά θα πρέπει να γράφονται και να λέγονται. Δεν μπορεί άλλο το ΠΑΣΟΚ να παίζει το ρόλο του κομπάρσου. Σε αυτήν την κρίσιμη καμπή της ιστορίας του θα πρέπει να παρθούν σοβαρές πρωτοβουλίες από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και από εκείνα τα στελέχη που πιστεύουν στο ΠΑΣΟΚ και την Διακήρυξη της 3^ης του Σεπτέμβρη.

Το ΠΑΣΟΚ είναι ανάγκη να ξαναβρεί το λαικό του πρόσωπο. Δεν μπορεί ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε η ΔΗΜΑΡ να εκφράσουν τον δημοκρατικό σοσιαλισμό. Μόνο το ΠΑΣΟΚ έχει αυτή την ικανότητα βα εκφράσει τον δημοκρατικό χώρο. Γιατί αυτό είναι το κίνημα της απόλυτης δημοκρατίας. Όλα αυτά τα μαζώματα είναι περιστασιακά και εποχικά.

Για αυτό προτείνουμε και ζητάμε να πάμε στο Συνέδριο με αυτά τα στελέχη που έχουν σαν πυξίδα τους την 3^η του Σεπτέμβρη, που πονάνε το Κίνημα και τον Λαό και θα αγωνίζονται για το Λαό. Θέλουμε στο συνέδριο να συζητήσουμε για όλα τα λάθη και τις παραλήψεις. Και να καθαρίσει το Κίνημα από τα βαρίδια.

Θέλουμε στο συνέδριο να προσδιορίσουμε το πολιτικό-ιδεολογικό στίγμα του ΠΑΣΟΚ. Όποιος συμφωνεί μένει. Όποιος διαφωνεί φεύγει.

Υπάρχουν και άλλοι πολιτικοί χώροι που τους εκφράζουν. Αρκετή ζημιά έχουν κάνει. Σ’ αυτό το συνέδριο πρέπει να εξετάσουμε πώς το ΠΑΣΟΚ θα ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του και να απαντήσει με προοδευτικούς όρους στο ερώτημα: Τι είμαστε και ποιούς εκφράζουμε.

Σ’ αυτό το συνέδριο θα πρέπει να ανασυστήσουμε το ΠΑΣΟΚ και πάλι, σε ένα πατριωτικό, σοσιαλιστικό, λαικό κίνημα της σύγχρονης εποχής, της θεσμικής του λειτουργίας στην οργάνωση της βάσης.                                         

Για ένα ΠΑΣΟΚ ενάντια στη φτώχια, την μιζέρια, την απογοήτευση. Για ενα ΠΑΣΟΚ της δημοκρατίας της κοινωνικής δικαιοσύνης από άνθρωπο σε άνθρωπο και της εθνικής ανεξαρτησίας. Σ Σ αυτό το συνέδριο ή θα επικρατήσουν οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ που ονειρευτήκαμε ή θα επικρατήσουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και πρακτικές.

Όσοι νομίζουν μέσα στο ΠΑΣΟΚ ότι μπορούν να παντρέψουν τον Σοσιαλισμό με τον νεοφιλελευθερισμό, δεν είναι απλά εκτός τόπου και χρόνου αλλά είναι επικίνδυνοι για το ΠΑΣΟΚ, για τη χώρα και για το λαό.

 

Μανώλης Κατσιούλας