Μίλησε ο Πατριώτης πρώην Πρωθυπουργός

Για άλλη μια φορά μπροστά στην σκέψη, από όλους τους άλλους. Ακόμη και σήμερα, 6 χρόνια μετά, ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρθηκε στην ανάγκη για συνεννόηση και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις.

Δεν επέτρεψε τη συζήτηση να ξεφύγει στα «κουτσομπολιά», είτε στο ερώτημα για Βενιζέλο, είτε στο ερώτημα για Σαρκοζί κ.α.. Περιορίστηκε σε απαντήσεις ουσίας.

Επανέλαβε και αυτά που πολλές φορές έχει πει, άσχετα αν τα σημερινά δημοσιεύματα τα παρουσιάσουν ως "είδηση", όπως το ότι η Γερμανία ήθελε το ΔΝΤ και όχι αυτός.

Έδειξε ότι συναισθάνεται την ιστορική ευθύνη του πολιτικού χώρου και ότι τον ενδιαφέρει η ουσία και όχι μια εκλογική συνεργασία.

Είπε τα αυτονόητα για τις μυθοπλασίες και τα φανατισμό, που κυριάρχησε της σύνεσης και της αποτελεσματικότητας στο έργο των μεταρρυθμίσεων, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να είμαστε  ακόμη όμηροι των δανειακών συμβάσεων.

Ανέδειξε, ακόμη μια φορά, την μέγιστη σημασία που είχε η (μη αυτονόητη) δημιουργία του μηχανισμού στήριξης που μας απέτρεψε από την πτώχευση και τη τεράστια δυσκολία που είχε ώσπου αυτό να επιτευχθεί.

Ο Παπανδρέου, χθες στη συνέντευξη του στις «ιστορίες» στο ΣΚΑΙ δεν μίλησε ως Πρόεδρος ενός κόμματος, μίλησε ως ένας πρώην Πρωθυπουργός, πατριώτης που για το καλό της χώρας προκρίνει τη συνεννόηση ακόμη και μ εκείνους που τον λοιδορούσαν και με ψεύτικα στοιχεία τον πολέμησαν επί χρόνια.

Σήμερα στις 23.15 στο ΣΚΑΙ

Πως μετράει τα σύνορα ο Καμμένος

Μας είπε σε σημερινή συνέντευξη στo real.fm ότι οι Σκοπιανοί που πυροβόλησαν προχτές πρόσφυγες στην Ειδομένη ήταν μέσα από τα σύνορά τους και ότι από τα συρματοπλέγματα μέχρι τα σύνορα είναι δυο μέτρα.

Για να δούμε εσάς στο βίντεο δυο μέτρα τα βλέπετε ;


http://gr.euronews.com/2016/04/11/greece-protests-over-fyrom-police-s-excessive-violence/

«Εμείς τα αποφασίσαμε, αν θέλεις έλα και εσύ κάπου θα βρεις καρέκλα».

Είναι γεγονός ότι παρόλο που μεγάλη μερίδα του κόσμου δείχνει θετική στην συνεννόηση, υπάρχουν στα 4-5 κόμματα που μιλούν για συνεργασία στο πλαίσιο της κεντροαριστεράς, μέλη, φίλοι που δεν επιθυμούν αυτή την συνεργασία με τον έναν ή τον άλλο κομματικό σχηματισμό.

Αυτό είναι αποδεκτό και σεβαστό.

Αυτό όμως που δεν είναι αποδεκτό είναι αν οι ηγεσίες δεν ξέρεουν τι θέλουν. Γιατί αυτές είναι που οφείλουν να ξεκαθαρίσουν εξαρχής σε τι στοχεύουν και ποιά και με ποιους θα είναι η παρέμβασή τους στην κοινωνία.

Περίμενε (ήλπιζε) κανείς μετά την δημοσίευση των ονομάτων που θα στελεχώσουν την Επιτροπή και μετά την έκφραση δυσαρέσκειας από το ΚΙΝΗΜΑ, ότι θα δινόταν μια εξήγηση από πλευράς των ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ.

Δυστυχώς, δεν έγινε κάτι τέτοιο. Και το «δυστυχώς» αφορά την πολιτική συμπεριφορά, την ειλικρίνεια και την ηθική στην επικοινωνία μεταξύ τους και λιγότερο την ίδια την συνεργασία (αυτή αν δεν την θέλουν, απλά δεν θα γίνει).

Γιατί το ζητούμενο δεν είναι φυσικά αν οι θέσεις σε μια επιτροπή θα είναι 2, 3 ή 4. Το ερώτημα είναι αν ο τρόπος της στελέχωσης και του οργανωτικού σχεδιασμού του διαλόγου έγινε με έναν τρόπο «απαξιωτικό», αλαζονικό προς ένα "υποψήφιο" κόμμα που, τυπικά έστω, έλεγαν ότι επιθυμούσαν να συνεργαστούν μαζί του.

«Εμείς τα αποφασίσαμε, αν θέλεις έλα και εσύ».

Ανικανότητα;  Μάλλον αυτό δεν μπορεί να γίνει πιστευτό.  Σχέδιο;  Είναι πιθανό.  Έλλειψη οράματος; Φυσικά και ναι.

Γιατί η δημιουργία του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της σοσιαλδημοκρατίας ξεπερνάει τα ονόματα. Γιατί σημασία έχει όλοι όσοι το θέλουν να μπορούν να κρίνουν και να σεδιάσουν με την λογική ότι δεν περισσεύει κανείς. Να έχουν πειστεί ότι η ύπαρξη του χώρου εξυπηρετεί πρώτα από όλα την κοινωνία και μετά όλα τα υπόλοιπα.

Γιατί τελικά έχει τι επιθυμεί  η πλειοψηφία της κοινωνίας που νιώθει ότι ανήκει στον συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό χώρο και όχι κάποια στελέχη που κέρδισαν πολλά περισσότερα από την δημοκρατική παράταξη από όσα της έδωσαν.

Σ αυτό το τμήμα της κοινωνίας,  που επιθυμεί να ξαναβρεθεί ο χώρος, η χθεσινή συμπεριφορά προκάλεσε απογοήτευση.

Και αυτό που προφανώς δεν έχει γίνει κατανοητό από κάποιους είναι ότι μόνο η ίδια η κοινωνία έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει δυναμική στο χώρο.

Άλλωστε είναι γνωστό ότι πολύ περισσότερο στην πολιτική το 1+1 μπορεί να βγάλει 3 μπορεί όμως να βγάλει και 1,5. 

Την θυμάσαι αυτή την εικόνα; ...

Ήταν τότε που δεν σε απασχολούσε η «αντικειμενικότητα» και η «δεοντολογία» των δημοσιογράφων. Δεν έχει πολλά χρόνια πίσω η ιστορία αυτή.

Ήταν το 2011 όταν ο τότε Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου επέστρεφε από ένα υπηρεσιακό ταξίδι από χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για λίγα λεπτά και πριν από μια νέα συνάντηση τόλμησε να καθίσει για λίγο στον εθνικό κήπο και ήπιε μια πορτοκαλάδα.

Ήταν η εικόνα που πρόβαλε η πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΙ και που αναπαρήγαγαν μετά και τα άλλα κανάλια με εμφανή το στόχο μέσα από τα σχόλιά τους. «Η χώρα είναι στα τάρταρα και ο Πρωθυπουργός πίνει πορτοκαλάδες στον κήπο»

Τότε όμως δεν σε ενόχλησε γιατί ο Παπανδρέου δεν ήταν της πολιτικής επιλογής σου.

Ή αντέδρασες όταν η Τρέμη και ο Πρεντετέρης «χαζογελούσαν» με το διάγγελμα του Πρωθυπουργού της χώρας λίγες ώρες πριν την παραίτησή του.

Όταν το ΣΚΑΙ το βράδυ των εθνικών εκλογών του 2009 έδινε προβάδισμα στην ΝΔ, ενώ τελικά το ΠΑΣΟΚ κέρδισε με διαφορά σχεδόν 10%, γιατί δεν σε ενόχλησε; Γιατί δεν ζήτησες τότε, αλλαγή νόμου για τις δημοσκοπήσεις.

Όταν ο Παπανδρέου πρότεινε πολιτικό πρόσωπο να αναλάβει την οικουμενική κυβέρνηση μετά την παραίτησή του, δεν ήταν τα κανάλια που επέβαλαν τον Παπαδήμο;

Αντέδρασες τότε; Όχι για το πρόσωπο που δικαιολογημένα ή όχι μπορεί να είχες ενστάσεις, αλλά στην παρέμβαση.

Όταν η Χούκλη δεν επέτρεψε στην προεκλογική περίοδο του Ιανουαρίου να αρθρώσει λέξη ο Παπανδρέου στην προεκλογική συνέντευξη δεν ήταν θέμα δεοντολογίας ;

Όταν ο Χατζηνικολάου εξηγούσε, πριν λίγους μόνο μήνες, ότι άλλο ο ξυλοδαρμός του Κουμουτσάκου και άλλο του Παπακωνσταντίνου, ακολουθούσε τους κανόνες της δεοντολογίας ;

Βέβαια, αυτό που αποδεικνύει το ιδιαίτερο χιούμορ της ΕΣΗΕΑ είναι ότι προχώρησε στη διαγραφή των δημοσιογράφων γιατί έκαναν υπερβολική προπαγάνδα υπέρ του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα του 2015.

Και αυτό για το δημοψήφισμα στο οποίο τελικά επικράτησε το «ΟΧΙ» για να ανατραπεί σε ΝΑΙ από τους ίδιους τους υποστηρικτές του …  

Ειναι αυτονόητο ότι πρέπει να εφαρμόζονται οι κανόνες δεοντολογίας. Αλλά όχι όποτε βολεύουν μια συγκεκριμένη κατάσταση.

Ευτυχώς που απάλλαξαν κάποιους δημοσιογράφους από την κατηγορία ότι δεν συμπεριφέρθηκαν σωστά στον Καμμένο. Γιατί εκεί θα είχαν ξεπεράσει τον εαυτό τους.